അദ്ധ്യായം ഒന്ന്.
സമയം വൈകുന്നേരം 7 മണി കഴിഞ്ഞു. തിരുവനന്തപുരം കന്യാകുമാരി റോഡിൽ DySP ചന്ദ്രശേഖറിന്റെ Tata Nexon കഴിയുന്നതും വേഗത്തിൽ കുതിച്ചു പായുകയാണ്.
കാറിനുള്ളിലെ AC യുടെ തണുപ്പിലും ചന്ദ്രശേഖറിന്റെ നെറ്റിയിലൂടെ വിയർപ്പ് ചാല് കീറി. ഭയന്നിട്ടെന്ന വണ്ണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു. നാളത്തെ പ്രഭാതത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള ആത്മധൈര്യം ആ ആരോഗ്യദൃഢഗാത്രന്റെ മനസ്സിന്, പക്ഷെ, ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
“അപ്പി പട്ടാളത്തിൽ ചേരട്ടെ!”
കാസ രോഗിയായ അപ്പൻ കണ്ണും തള്ളിയിരുന്ന് പ്രസ്താവിച്ചു.
ഇത് കേട്ട് ഇടി വെട്ടിയത് പോലെ അപ്പി നിന്നു.
അമ്മച്ചി ബോധം കെട്ട് വീണു.
നിലവിളി ശബ്ദം പുറത്ത് കേൾക്കാതിരിക്കാൻ, ഒരു കോട്ടൺ സാരി മുഴുവനായി അണ്ണാക്കിലേയ്ക്ക് തള്ളിക്കയറ്റി, പെങ്ങൾ അടുക്കളത്തറയിൽ കിടന്നുരുണ്ടു.
“നിന്നെ കാണാൻ മിസ്റ്റർ കാലൻ വന്നിട്ടുണ്ട്….”
അപ്പിയെ ഉറക്ക പായയിൽ നിന്ന് വിളിച്ചുണർത്തി മച്ചമ്പിയാണ് വിവരം പറഞ്ഞത്.
അപ്പിയൊന്ന് ഞെട്ടി. കണ്ണും തള്ളി മച്ചമ്പിയെ നോക്കി. അവിടെ പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവവ്യത്യാസമൊന്നും കാണാനില്ല.
“മുറ്റത്ത് നിൽപ്പുണ്ട്. നീ വേഗം പുറത്തേക്ക് ചെല്ല്…” മച്ചമ്പി അപ്പിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.
അപ്പി ഉടുമുണ്ടും വാരിയുടുത്ത് കട്ടിലിൽ നിന്ന് നിലത്തോട്ട് ചാടി. പിന്നെ മെല്ലെ ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
“ഓ, മൈ ഗോഡ്”
ന്യൂ ഇയർ ആയിട്ട് ഇന്ന് ‘ചാന്തിലി’യുടെ വക പാർട്ടിയാണ്. അവന്റെ വീട്ടിൽ വച്ച് തന്നെ.
സോറി, ചാന്തിലിയൊക്കെ പണ്ട്.
ഗൾഫീ പോയി അറബിയേയും പറ്റിച്ച് നാല് പുത്തനും കൊണ്ട് വന്നതിന് ശേഷം അവൻ സ്റ്റാൻലി ആണ്.
പക്ഷെ, അപ്പി അവനെ ‘ചാന്തിലീ’ എന്നേ വിളിക്കൂ..
മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല, സ്റ്റാൻലീ എന്ന് വിളിച്ചാൽ, അവൻ ഏതോ മൊതലാളിയാണെന്ന് തോന്നും. മറ്റാർക്കും അല്ല, അപ്പിക്ക് തന്നെ.
“ഭൂമീദേവിയുടെ മടിത്തട്ടിൽ മയങ്ങുകയായിരുന്ന ധൂളീപൂരിത താമ്രകൂട അല്പ ദണ്ഡം എടുത്ത്, ഒന്ന് കുടഞ്ഞ്,
അഗ്നി സ്പർശമേകി, ഡൂമികാ ഗന്ധം പരത്തി, അവൻ പ്രകമ്പിത ഉദര വിസ്ഫോടന ബോധേ വനാന്തർഭാഗത്തേക്ക് ഗമിച്ചു….”
മഹാകവി അപ്പി എഴുതി നിറുത്തി. പിന്നെ, ഗ്ലാസ്സിലിരുന്ന കള്ള് ഒറ്റവലിക്ക് അകത്താക്കി.
വരാന്തയിലിരുന്ന്, എത്തി നോക്കുകയായിരുന്ന മച്ചമ്പിയുടെ തലചുറ്റി.
ഈ കലുങ്കിൽ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് മണിക്കൂർ രണ്ടായി. കൊണ്ടു വന്ന ബാഗ് കലുങ്കിന്റെ പുറകിൽ തന്നെയുണ്ടെന്ന് അപ്പി പല തവണ ഉറപ്പ് വരുത്തി.
സുമതിപ്പെണ്ണ് അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് ഏത് നിമിഷവും മടങ്ങിവരും. രാവിലെ സപ്താഹം വായനയ്ക്ക് അമ്മായിയേയും കൂട്ടി പോയതാണ്.
സമയം രാത്രി 8:20, മൊബൈൽ ഫോണിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ വയലിന് നടുവിലൂടെ കഴിയുന്നത്ര വേഗത്തിൽ നടക്കുകയാണ് സഖാവ് രാമു.
ഇപ്പോഴിതിനെ വയലെന്ന് വിളിക്കാമോ എന്നറിയില്ല. നെൽകൃഷി നന്നേ കുറവാണ്. അധികവും മരച്ചീനിയും വാഴയും തന്നെ. പേരിന് അങ്ങിങ്ങ് ചെറിയ ചതുരകട്ടകൾ പോലെ നെൽകൃഷി കാണാം.
അന്ന് ബാങ്കിൽ പതിവിലും തിരക്കായിരുന്നു. ക്യാഷ് കൗണ്ടറിൽ അപ്പി സാറാണ്. , മുൻകോപി. അതിന്റെ പരിഭ്രമം പ്ലൂൺ മരതകവർണ്ണന്റെ മുഖത്ത് കാണാനുമുണ്ട്. ഒരു ബെല്ല് മുഴങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ ഓടിയെത്തിയില്ലെങ്കിൽ അപ്പി സാർ കോപിക്കും. അതൊഴിവാക്കാൻ എന്ത് ത്യാഗവും ചെയ്യാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കയാണ് മരതകവർണ്ണൻ.
കോടതിയിലും പരിസരത്തും അന്ന് അസാധാരണമായ തിരക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. വക്കിലന്മാരും പത്രക്കാരും നാട്ടുകാരും എന്ന് വേണ്ട, മറ്റു കോടതികളിലെ ജഡ്ജിമാർ വരെ അവധിയെടുത്ത് ഇവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ട്.
പണക്കാരനായ അമ്മാച്ചനോട് അപ്പിക്ക് അടങ്ങാത്ത കലിയാണ്. മൊറപ്പെണ്ണിനെ തനിക്ക് തരാതെ പട്ടണത്തിലെ സർക്കാർ ഗുമസ്തന് കെട്ടിച്ചു കൊടുത്ത അന്ന് തുടങ്ങിയ കലി !.
തന്നെക്കാൾ ആ കെഴങ്ങന് എന്താണ് മെച്ചമെന്ന് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും അപ്പിക്ക് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല.