അച്ഛന്റെ തല!

അച്ഛന്‍ ഒരിക്കല്‍ നടക്കാനിറങ്ങിയപ്പോള്‍ കല്ലില്‍ കാലൊന്നു തട്ടി. കാലിന്റെ പെരുവിരലിന്റെ നഖം ചെറുതായി ഒന്നു മുറിഞ്ഞു. 
ഞാനുടനെ അടുത്ത് ചെറിയൊരു ഹോസ്പിറ്റല്‍ നടത്തുന്ന എന്റെ സ്നേഹിതന്റെ അരുകിൽ കൊണ്ടു പോയി.  അയാള്‍ സൂഷ്മമായി പരിശോധിച്ച ശേഷം, നഖത്തിനകത്ത് കുറച്ചു് രക്തം കട്ടപിടിച്ചു കിടക്കുന്നു ,  നഖം ഇളക്കിമാറ്റുന്നതാണ് നല്ലത്, അല്ലെങ്കില്‍ പഴുക്കാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു. 

അങ്ങനെ നഖം ഇളക്കിമാറ്റി ചികിത്സതുടങ്ങി. പക്ഷേ ഒരുമാസം കഴിഞ്ഞിട്ടും കാലിലെ പഴുപ്പ് കൂടി കൂടി വന്നതേയുള്ളൂ. ആ ഡോക്ടറുടെ നിദ്ദേശപ്രകാരം അടുത്തുള്ള ഗവൺമെന്റാശുപത്രിയില്‍ കാണിച്ചു.

അവര്‍ അവിടെ കിടത്തി ചികിത്സ തുടങ്ങി. ഒരു മാസത്തെ പരിചരണങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും ഒരു കുറവും കിട്ടിയില്ല. അവിടത്തെ സര്‍ജന്‍ പറഞ്ഞു… 
‘ആ നഖം അന്നിളക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല,  അതാണീ കുഴപ്പങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം കാരണം.  അതു കൊണ്ട് വിരല്‍ മുറിച്ചു മാറ്റുകയേ രക്ഷയുള്ളൂ ‘ എന്ന്.അങ്ങനെ അന്നു തന്നെ വിരല്‍ മുറിച്ചു മാറ്റി.       

ഇക്കാര്യങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞെത്തിയ സഹോദരങ്ങള്‍ എല്ലാപേരും ഒരുമിച്ച് എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്താന്‍ തുടങ്ങി. 
അനിയൻ പറഞ്ഞു    :      “ചേട്ടന്‍ പൈസാ ലാഭിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണ്  ആ ആശുപത്രിയില്‍ കൊണ്ടുപോയത്. അല്ലെങ്കിലും ഒരു കാര്യത്തിനും ഞങ്ങളാരോടും ഒന്നുമാലോചിക്കുകയില്ലല്ലോ…  പട്ടണത്തില്‍ കൊണ്ടുപോയി കാണിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെയൊക്കെ കിടന്നച്ഛനു കഷ്ഠപ്പെടേണ്ടി വരുമായിരുന്നോ…? ” 

ഉടനെ ഏകസഹോദരി     :       ” എന്റെ ചേട്ടന്‍ ഇന്നലെയും പറഞ്ഞു, നിന്റെ അച്ഛനെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നിരുന്നൂവെങ്കില്‍,  ഇവിടെ നല്ല പ്രൈവറ്റാശുപത്രികള്‍ എത്ര കിടക്കുന്നു …  എന്നിട്ടും ആ  സര്‍ക്കാരാശുപത്രിയില്‍ കൊണ്ടു കിടത്തിയിരിക്കുന്നു. ഒരു വൃത്തിയുമില്ലാത്ത അവിടെ ചേട്ടന്‍ ഇനി വരില്ലാ എന്നും പറഞ്ഞു.  പരിചയക്കാര്‍ ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ മോശമല്ലേ….” 
     

ഇങ്ങനെ ഓരോരോ കാരണങ്ങള്‍ കണ്ടുപിടിച്ചു് കുറ്റപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടു് അടുത്ത ബന്ധുക്കളെല്ലാം കൈയ്യൊഴിഞ്ഞൂ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതിയല്ലോ. 
അച്ഛന്റെ സ്വത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും പകുതിലധികം കിട്ടുകയും, നഗരത്തിൽ അച്ഛനുണ്ടാക്കിയിട്ടതും  എല്ലാം കൈവശമുള്ള ഏകമകൾ തന്നെയാണ് പിണക്കം പ്രഖ്യാപിച്ച്  ആദ്യമിറങ്ങിയത്. 

ജില്ലാആശപത്രിയിലെ വളരെ നാളത്തെ ചികിത്സക്കുശേഷം അവര്‍ വിരല്‍ നീക്കം ചെയ്ത ഡോക്ടറെ കുറ്റപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് മുട്ടിനു താഴെ വച്ച്  കാല്‍ മുറിച്ചു മാറ്റി. 
അവിടെ മൂന്നു മാസം ചികിത്സിച്ചിട്ടും മുറിവ് ഉണങ്ങാത്തത് കൊണ്ടു് മെഡിക്കല്‍ കോളേജിലേക്ക് റഫര്‍ ചെയ്തു. 

അവിടെ പോയി സകല ടെസ്ററുകളും വീണ്ടും ചെയ്യിച്ചു.ഡോക്ടർമാരുടെ കൂട്ടായ ചര്‍ച്ചയ്ക്കൊടുവിൽ  അവര്‍ പറഞ്ഞത്, 
‘മുട്ടു വച്ച് മുറിക്കേണ്ട ഒരു കാര്യവും ഈ കേസിലില്ലായിരുന്നു. നേരത്തേ ഇവിടെ എത്തിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ അതു കൂടാതെ കഴിക്കാമായിരുന്നു. ഇനി എന്തായാലും കാലുമുഴുവന്‍ മുറിച്ചുമാറ്റിയില്ലെങ്കില്‍  മുകളിലോട്ട് പഴുക്കാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് എത്രയും പെട്ടെന്ന്  ഓപ്പറേഷന്‍ നടത്തണം.’

പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ ഒരു കാല്‍ മുറിച്ചു മാറ്റി. മൂന്നുമാസം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഒരു ആശ്വാസവും കിട്ടിയില്ലെന്നു മാത്രമല്ല  വേദന സഹിക്കാന്‍ വയ്യാതായി.പഴുപ്പ് മറ്റേ കാലിലോട്ട്   ബാധിക്കാനും തുടങ്ങി. 

ഈ സ്ഥിതിയില്‍ ഇനി ഇവിടെ തുടരുന്നതു കൊണ്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ലെന്നും, ഞങ്ങള്‍ ചെയ്യാവുന്നതെല്ലാം ചെയ്തുവെന്നും  അവിടത്തെ ഡോക്ടര്‍ന്മാരെല്ലാം പറഞ്ഞു. 
പിന്നെ, ഒരുപദേശരൂപത്തില്‍ അടുത്തുള്ള ഒരു പ്രൈവറ്റ് ആശുപത്രിയുടെ പേരും പറഞ്ഞു തന്നു. 
അച്ഛന്റെ വേദന കണ്ടുനില്‍ക്കാന്‍ വയ്യാത്തതിനാല്‍ പ്രൈവറ്റ്  ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

വളരെ ഊഷ്മളമായൊരു സ്വീകരണമാണ്  അവിടെ ഞങ്ങൾക്ക്  കിട്ടിയത്.പരിശോധനക്കു ശേഷം കുറച്ചധികം ടെസ്റ്റുകള്‍ക്കെഴുതി തന്നു. 
അതെല്ലാം നേരത്തേയെടുത്തതാണെന്നും പറഞ്ഞ്,  ഒരു കെട്ടു് കടലാസുകള്‍ അങ്ങോട്ട് കൊടുത്തപ്പോള്‍,  ഇവിടെ അത്യാധുനിക ഫോറിന്‍ ഉപകരണങ്ങളാണുള്ളതെന്നും, അതു കൊണ്ട് ടെസ്റ്റുകൾ എല്ലാം ഇവിടെത്തന്നെ നടത്തി എന്നെ കാണിച്ചാല്‍ മതിയെന്നും പറഞ്ഞ്, ഡോക്ടർ എന്റെ തോളില്‍ത്തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ച് പറഞ്ഞയച്ചു. 

അടുത്തദിവസം ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു,  സര്‍ജറി ഉടനെ ചെയ്യണം എന്ന്.ഞാന്‍ ചോദിച്ചു   :      “ഡോക്ടര്‍…  ഇത്രയുംകാലം ചെയ്ത ടെസ്റ്റ്കളിലൊന്നും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല. പിന്നെയെന്താണിങ്ങനെയെക്കെ വന്നത്?”. 
കുറച്ചൊന്നാലോചിച്ച ശേഷം ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു    :  “ആദ്യം കാലിലെ നഖം എടുത്തുമാറ്റരുതായിരുന്നു”. 
അടുത്ത ദിവസം തന്നെ സര്‍ജറി ചെയ്യാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. വലിയൊരു തുകയടക്കാനും ചില പേപ്പറുകളിലൊപ്പിടാനും എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. 

തുക വലുതായത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാന്‍ മറ്റുള്ളവരെയെല്ലാം വിളിച്ചു.ആരും സഹായത്തിനെത്തിയില്ല. 
ചില സുഹൃത്തുക്കൾ എങ്ങനെയെക്കെയോ പണം എത്തിച്ചു. ഓപ്പറേഷന്‍ നടന്നു.  പക്ഷേ മാസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും മുറിവുണങ്ങിയില്ല.                

 ഞാനെന്റെ വീടുപോയിട്ടുള്ളതെല്ലാം പണയപ്പെടുത്തി അച്ഛനെ ചികിത്സിച്ചു.  ബന്ധുക്കളെല്ലാം എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തി. ആ നഖം എടുത്തു മാറ്റിയതാണെല്ലാത്തിനും കാരണം .നീ ആരെടുത്തെങ്കിലും ആലോചിച്ചോ?, പണ്ടേ അതാണല്ലോ പതിവ്. 

അങ്ങനെ അച്ഛന്റെ രണ്ടു കാലും മുറിച്ചു മാറ്റി .ഇതെക്കെയായിട്ടും വേദന മാറിയുമില്ല,  മുറിവൊട്ടു ഉണങ്ങുന്നുമില്ല. 
മൂന്നു മാസം കഴിഞ്ഞു പോയി.  എന്റെ അച്ഛന്റെ വേദനയും ദയനീയമായ അവസ്ഥയും വേണ്ടപ്പെട്ടവരുടെ കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളും എന്നേയും  കുടുംബത്തേയും എല്ലാ തരത്തിലും തകര്‍ത്തുകളഞ്ഞു. 

കുറെ ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവിടത്തെ ഡോക്ടര്‍മാരും കൈവിട്ടു. 
പലരുടേയും ഉപദേശങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ച്, അകലെയുള്ള ഒരു മള്‍ട്ടി സ്പെഷ്യാലിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിലേയ്ക്ക് അച്ഛനെ മാറ്റി.  

അവര്‍ വേണ്ട പരിശോധനകള്‍ക്കു് ശേഷം,  ആദ്യം വിരള്‍ മുറിച്ചതായിരിക്കാം ഇങ്ങനെയെക്കേ സംഭവിക്കാന്‍ കാരണം. ഏതായാലും മുകളിലേയ്ക്ക്  പഴുപ്പ് ബാധിച്ച് വയറും കുഴപ്പത്തിലായിരിക്കുകയാണ് എന്ന് അറിയിച്ചു. 

ഞാന്‍ വളരെ സങ്കടത്തോടെ കണ്ണീരൊഴുക്കി അവരോടു് പറഞ്ഞു:  “എങ്ങനെയും എന്റെ അച്ഛന്റെ വേദനയൊന്നു മാറ്റിത്തരണം. നിങ്ങള്‍ എന്തുവേണമെങ്കിലും ചെയ്തോ .ഞാനെന്തിലുവേണമെങ്കിലും ഒപ്പിട്ടുതരാം.” 

ഡോക്ടറെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു   :     “ഇനി ഇവിടെ ആരും നിൽക്കേണ്ട കാര്യമില്ല. ഇന്നുതന്നെ വെന്റിലേറ്ററിലേക്കു മാറ്റാന്‍ പോകുകയാണ് . ഫോണ്‍ നമ്പര്‍ കൊടുത്തിട്ടുണ്ടല്ലോ? ആവശ്യമുള്ളപ്പോള്‍ വിളിക്കാം. അച്ഛനെ കൊണ്ടുപോകാറാവുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ അറിയിക്കാം.  അപ്പോള്‍ വന്നാല്‍ മതി” 

ഞാന്‍ വീട്ടിലോട്ടു് പോയി .    ഒരു ദിവസം ആശുപത്രിയില്‍ നിന്നും വിളി വന്നു. ‘വന്നാല്‍ അച്ഛനെക്കൊണ്ടു പോകാം…’ 

വളരെ സന്തോഷത്തോടേ  ഞാനും ഭാര്യയുമായി അവിടെയെത്തിയപ്പോള്‍ അവര്‍ ഒരു പൊതി ഞങ്ങളെ ഏല്പിച്ചു. 
ഞങ്ങളാ പൊതി തുറന്നു നോക്കിയപ്പോള്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി.  

‘കഴുത്തിനു വെച്ചു മുറിച്ച അച്ഛന്റെ തല!.’            

അപ്പോള്‍ ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു         :      “ഞങ്ങളുടെ പരമാവതി ശ്രമിച്ചു.ഇത്രയും മാത്രമേ ബാക്കി കിട്ടിയുള്ളു.  കുഴപ്പമില്ല, എത്രനാളു വേണമെങ്കിലും കേടുകൂടാതെയിരിക്കും “.

   “അതിപ്പോള്‍ എന്റെ ഷോക്കെയ്സിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്!.” 

അച്ഛനിപ്പോൾ തിന്നാനും കൊടുക്കണ്ട, കുടിക്കാനും കൊടുക്കണ്ട. ഒരു കാര്യത്തിനും പരാതിയും പറയില്ല. മറ്റ് പരിചരണങ്ങളും വേണ്ട. ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും ഇങ്ങനെ ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. 
അതു കൊണ്ട് തന്നെ, അച്ഛനെ കാണാനും അടുത്തിരിക്കാനും മക്കളുടേയും ബന്ധുക്കളുടേയും തിരക്കാണ്. 

ഇവറ്റകളെ സല്‍ക്കരിച്ച് ഞാനും ഭാര്യയും ഒരു വഴിയായി. പോരാത്തതിന്, ഇതെല്ലാം കണ്ടുള്ള അച്ഛന്റെ പരിഹാസ ചിരിയും. 

ശുഭം